نوآوری باز یا بسته؟
نوآوری باز تلاش خلاقانه‌ای است که باعث پیشرفت اجتماعی، اقتصادی و علمی می‌شود و با میانجی‌گری طیف وسیعی از متخصصان شاغل در بخش‌های دولتی و خصوصی پیش می‌رود. نوآوری ، نیازمند سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت، به امید بازدهی بلندمدت است. نوآوری غالباً نتیجه تغییراتی است که همزمان در حوزه‌های مختلف اتفاق می‌افتد. بدیهی است که انواع نوآوری با توجه به نوع صنعت متفاوت است، اما بیشتر مطالعات عمدتاً به بخش فناوری، به ویژه فناوری اطلاعات که نوآوری ذاتی محصولات و خدمات است، مربوط می‌شود.
نوآوری هم به عنوان فرآیند و هم نتیجه ایجاد یا اختراع چیزی جدید و ارزشمند در نظر گرفته می‌شود که تأثیرات گسترده‌ای در اقتصاد و پیشرفت های فناوری ایجاد می‌کند.
در دهه ۱۹۶۰، نوآوری به طور انحصاری مربوط به تولید در کشورهای توسعه یافته بود، این نوآوری، مبتنی بر فناوری بود که اغلب بر اساس تحقیق و توسعه در شرکت‌های توسعه یافته انجام شده و شامل ثبت اختراع بود.
«اختراع»، «ابداع» و «تغییر» ماهیت نوآوری را توصیف می‌کنند. آن‌ها با هم مجموعه ای از ویژگی‌ها را با توجه به فرآیند و عناصر درگیر مانند اهداف، محرک ها، منابع، ورودی‌ها، فعالیت ها ، نتایج و تولید ارزش تشکیل می دهند. قابل ذکر است که همه این عناصر تغییرات سریعی را تجربه کرده که دامنه و تعاریف کلاسیک نوآوری به عنوان ایده فناورانه را به چالش می‌کشد.
به طور کلی، پذیرفته‌شده‌ترین تفسیر از ماهیت نوآوری با مفهوم «ابداع» از طریق تولید و اجرای موفقیت‌آمیز ایده‌هایی که به محصولات و خدماتی که کم و بیش «ملموس» هستند، یعنی اختراعات فناورانه و غیرفناورانه، سروکار دارد. مفهوم نوآوری تغییر در ذهنیت افراد، کسب وکارها و سیستم‌های گسترده را در بر می‌گیرد. نوآوری رویکردی است که کسب وکارها برای ایجاد تغییرات برای بقا و شکوفایی در شرایط نامطمئن و آشفته استفاده می‌کنند.
تغییر برای نوآوری ضروری تلقی می‌شود. نوآوری به معنای معرفی «چیزی جدید» است که تغییر ایجاد می‌کند، همچنین نوآوری به فرآیندی (روش) اشاره دارد که به وسیله آن تغییر رخ می‌دهد و با زمان تداوم می‌یابد. نوآوری شامل تغییرات انقلابی (اینترنت) و تغییرات تدریجی کوچک (آخرین نسخه یک برنامه) است.
Closed Innovation
ایده نوآوری بسته حول این مفهوم میچرخد که نوآوری در کسب وکارها مستلزم کنترل قوی است. نوعی منطق که در درون کسب وکار متمرکز شده است و در بین کارکنان گسترش می‌یابد تا به سطح کیفی کافی برسد. اساس نوآوری بسته، از خوداتکایی کارکنان گرفته شده است.
نوآوری بسته، الگوی سنتی نوآوری است. در این دیدگاه سنتی، شرکت‌ها لزوماً پدیده نوآوری را یک پدیده درون‌زا می‌دانند و بر لزوم کنترل فرآیند نوآوری توسط شرکت تأکید می‌کنند. اما تحقیق و توسعه درون کسب وکار نمی‌تواند تنها محرک نوآوری در نظر گرفته شود. زیرا نحوه گفتگو و تجاری سازی شرکت‌ها به کلی تغییر کرده است.
قوانین به شرح زیر است:
- شرکت موظف است باهوش ترین افراد بازار را استخدام کند.
- منبع نوآوری معمولاً از بخش بازاریابی مشتق می‌شود نه محصول.
- توجه بیشتر به مزیت رقابتی کسب وکار.
- بازار یک میدان رقابتی است و کسب وکار باید در آن پیروز شود.
- فضایی برای سود بردن از تله ها، تجربیات و آزمایشات سایر کسب وکار ها وجود ندارد.
Open Innovation
این نوآوری به ماهیت رابطه بین کسب وکار و محیط اطراف مربوط می‌شود. بنابراین، نسبت به نوآوری بسته گسترده تر و رویایی تر است و کمتر وظیفه محور است. برخلاف دیدگاه نوآوری بسته، دیدگاه نوآوری باز بر نفوذپذیری مرزهای کسب وکار تاکید دارد.
از آنجایی که همیشه ایده‌های ارزشمند زیادی در خارج از شرکت وجود دارد، شرکت‌ها باید درتبادل ایده‌ها فعال باشند. به عبارت دیگر، شرکت هایی که در مسیر پیشرفت تکنولوژی قرار دارند، می‌توانند از ایده ها و مسیرهای درون و برون کسب وکار برای تسریع نوآوری و بهبود بازار استفاده کنند.
نوآوری باز، منبع یافتن، یکپارچه سازی و گسترش نوآوری در توسعه محصولات و سیستم های تجاری از طریق کانال مشارکت خارجی برای دستیابی به حداکثر ارزش تجاری از طریق سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه است.
الگوی نوآوری باز به تحقیق و توسعه به عنوان یک سیستم باز نگاه می‌کند و معتقد است که ایده های ارزشمند می‌توانند از داخل یا خارج شرکت بیایند و این ایده ها می‌توانند از طریق شرکت یا خارج از آن به بازار عرضه شوند.
اهمیت نوآوری باز
به این معنی است که ایده ها از داخل یا خارج از شرکت پدید می‌آیند و می‌توانند تجاری شوند. باز بودن به این معناست که یک کسب وکار به تنهایی نمی‌تواند نوآوری کند و باید با انواع مختلف کسب وکارها درگیر شود تا بتواند ایده‌ها و منابع جدیدی را به دست آورد. نوآوری باز، بر مرزهای شرکت‌ها تأکید می‌کند که در آن ایده‌ها، منابع و افراد در داخل و خارج شرکت جریان می‌یابند.
نوآوری باز، فرآیندی است که برای تسریع نوآوری از طریق همکاری، طراحی شده است. تحت این رویکرد، یک شرکت جهت ایجاد فرصت های تجاری با شرکای خارجی بر روی ایده های جدید کار می‌کند. به طور سنتی شرکت ها محصولات و فناوری ها را در داخل توسعه می دهند. نوآوری باز، مرزهای شرکت را می‌شکند و به شرکت ها اجازه می‌دهد منابع را با دیگران به اشتراک بگذارند و یکپارچه سازی کنند. این شامل کمتر شدن اتکای شرکت ها به ایده های داخلی و آمادگی برای همکاری با سایر شرکت ها، برای تسهیل نوآوری می‌شود.
نوآوری باز الگویی است که فرض می‌کند شرکت‌ها می‌توانند از ایده‌های بیرونی، همچنین ایده‌های داخلی و مسیرهای داخلی و خارجی به بازار استفاده کنند، زیرا شرکت‌ها به دنبال پیشرفت فناوری خود هستند.
قوانین به شرح زیر است:
- کسب وکار مجبور نیست افراد باهوش را استخدام کند. می‌تواند در داخل و خارج شرکت با این افراد کار کنند.
- خلاقیت درونی کارکنان در شرکت نگه داشته نمی‌شود.
- برای رقابت مؤثر، شرکت ها باید روابط خوبی با همتایان خود ایجاد کنند.
- کسب سهم بازار بر اساس منبع ایده نیست. بیشتر به استفاده ماهرانه و موفقیت آمیز از ایده های داخلی و خارجی موجود، مربوط می‌شود.